Slapen!

Ik slaap wel als ik dood ben!

Heel lang was ik alleen maar bezig.
Stond ik altijd aan.
Was ik altijd iets aan het DOEN.

Het grootste gedeelte van van de week, was ik op mijn werk. Ik stond vroeg op en, vlug vlug, zo snel mogelijk ging ik richting Veldhoven.

De hele dag racete ik van hot naar her, van de ene afspraak naar de andere. Schrokte snel mijn lunch naar binnen en hup, weer door. Fietste ik snel naar huis, snel koken, eten en weer door naar de sportschool, een afspraak of nog even iets voor het werk afmaken.

Het leek wel of ik altijd haast had.

Ik kan me ook niet herinneren hoe vaak mensen tegen me zeiden: "Jeetje, wat loop jij snel!”

Ja, zelfs dat deed ik snel, lopen.

Als ik het zo opschrijf, word ik er weer bijna moe van.

Wat ik nooit deed, waar ik geen tijd voor maakte: rust nemen.

Dat vond ik echt iets voor zwakkelingen, luiaards, mensen die niets beters te doen hebben.

En al deed ik zoveel opleidingen en cursussen over zelfontwikkeling en las ik er 100 boeken over, dat rust nemen nam ik nooit serieus.

Ik zag het nut er niet van in, kon me er niks bij voorstellen. Ik had het van huis uit trouwens ook nooit geleerd.

Weet je hoe ik het zag, als ik heel eerlijk ben?

Ik zag het ‘als de controle loslaten’. De boel de boel laten en het allemaal even lekker laten gebeuren…. Euhhh, nee dat ging ik niet doen, want ik wist zeker, dan ben ik daarna nog verder van huis. Ik kon niet geloven dat ik daar rust van zou krijgen.

Pas toen ik een half jaar op reis was, leerde ik hoe je het doet, rust nemen.

En dat komt niet omdat ik een half jaar ‘rust had’. Ga een half jaar kamperen en je snapt wat ik bedoel. Dat is veel intensiever dan je denkt, zeker voor zo’n controlefreak als ik.

Het kwam omdat ik afstand had, zowel letterlijk als figuurlijk. Ik nam veel tijd voor reflectie en bekeek eens goed hoe ik het tot nu toe had gedaan in het leven.

Dat liet me inzien dat ik zo aan het rennen was. En daarmee niet goed voor mezelf zorgde.

Dat is wat rust nemen voor mij is: meer dan goed, ‘voor jezelf zorgen’. Tijd nemen voor jezelf. En dat kan bijvoorbeeld best door in bad te gaan zitten (al doe ik dat nog steeds niet tenzij er ijs in zit).

Maar, het is veel meer: jezelf kennen. Weten wat je nodig hebt. Voelen dat er onder dat hoofd ook een lijf zit, dat signalen geeft, en daar naar leren luisteren. Jezelf goede vragen stellen.

Ik heb er  veel aandacht voor in mijn coachprogramma, want ik geloof echt dat het levensveranderend is, zo niet zelfs levensreddend.

Hoe denk jij over rusten?

Ik ga er weer een vrolijke dag van maken!