Zo deed ik mijn ‘gouden handboeien’ af terwijl ik werkte bij het meest succesvolle bedrijf van Nederland.
Een paar weken geleden was ik te gast in de podcastshow van Janneke van der Meulen. Janneke is schrijver van het boek ‘De Ewitleugen’, meervoudig Nederlands en Europees kampioen kustroeien en bedenker van de ‘win-win methode’.
Haar eerste vraag was: ‘Je werkte bij het meest succesvolle bedrijf van Nederland, van Europa misschien wel. Hoe heb je die gouden handboeien afgedaan?’
Euh...
Ja, hoe had ik dat gedaan?
Had ik ‘gouden handboeien’?
Ik was zeker ‘geboeid’ aan het bedrijf waarvoor ik werkte.
En natuurlijk kwam dat deels doordat ik het er financieel heel comfortabel had.
Maar ik was veel meer ‘geboeid’ op andere manieren.
Geboeid door het bedrijf zelf, het werk dat ik deed, de kansen die ik kreeg, de avonturen die ik beleefde.
En, loyaal als ik ben, omdat ik het onbewust zag als een soort huwelijk.
Maar ik was vooral ‘geboeid’ doordat ik me volledig met mijn werk identificeerde.
In de waan van de dag duurde het wel een tijd voordat ik dit doorhad. Ik hield mezelf voor de gek met gedachten dat ik het niet ‘op mocht geven’, ‘ik zou falen als ik zou stoppen’ of ‘niks waard was zonder mijn werk’.
Ik veranderde door de jaren heen en mijn werkgever ook. Mijn liefde bekoelde niet zozeer, maar mijn gevoel van verbondenheid wel.
Ik merkte op een gegeven moment dat ik er niet zoveel plezier meer in had. Het zin geven aan mijn werk werd iets lastigs.
Een goed salaris, een vaste baan, veel vakantiedagen, het is allemaal heel fijn en comfortabel.
Maar het verliest heel snel zijn waarde als je er geen plezier en voldoening meer uithaalt.
Dus ja, ik had inderdaad een soort van handboeien om gehad.
Ik besefte op een gegeven moment gelukkig dat ik ‘vast zat’.
Dat ik me had laten ‘boeien’ door mijn gedachten en overtuigingen over mezelf en over werk.
En gelukkig ook dat ik anders kan denken en altijd een keuze heb.
En dus deed ik ze af.
En wat vooraf zo spannend leek, bleek achteraf, zoals dat heel vaak gaat, eigenlijk best makkelijk te zijn.
Ik stopte dus met mijn baan in loondienst. Ik had nog geen nieuw plan en besloot eerst een tijdje te gaan reizen om zo echt even afstand te nemen en af te kicken.
Onderweg herinnerde ik me weer wat ik echt leuk vind en het allerliefste doe en startte mijn eigen bedrijf.
Ik houd nog steeds van mijn oude werkgever, mis de collega’s en koester de mooie herinneringen.
Maar weet je, het leven is te kort om werk te doen dat je niet leuk vindt!
En jouw baas of werkgever heeft niks aan een medewerker die ergens anders hoort te zijn.
Ik ga er weer een vrolijke dag van maken!
Reactie plaatsen
Reacties