Dit is wat ik leerde van 5 maanden op reis in een camperbusje!
Afgelopen februari kwam ik terug van een roadtrip van ruim 5 maanden door Europa. Met man en hond reisde ik door Frankrijk, Italië, Corsica, Sardinië en Spanje.
Een fantastische, bijzondere en leerzame reis op verschillende fronten.
Dit is wat het me bracht:
-Eerst moest ik enorm afkicken van het altijd rennen en aanstaan. Ik was heel lang net zo’n hamster geweest in een renwiel. Alsof toen ik eruit sprong, ik nog even bleef doorrennen voordat ik weer in een normaal tempo kon komen.
-Het leven is zo simpel als je op reis bent. Waar gaan we heen, wat eten we, waar slapen we. That’s it! Het was confronterend te ontdekken dat ik er goed in ben de dingen soms veel te ingewikkeld te maken.
-Ik realiseerde me dat ik best veel spullen en dingen heb verzameld zo door de tijd heen, waarvoor? Ik heb eigenlijk heel weinig nodig. Dat is trouwens ook wel handig, want zo’n busje zit zo vol.
-Je camper is even je huis en net als thuis gaat er regelmatig wat kapot. Best fijn als je dan een handige man bij je hebt, zeker als je dat zelf echt niet bent. En hoe bijzonder dat je zo op elkaar ingespeeld raakt als je bijna letterlijk op elkaars lip zit.
-Eenmaal afgekickt, kwam ik tot rust, tot heel veel inzichten en stroomde ik over van de creatieve ideeën. Het leek me zo’n cliché dat dit zo werkt, maar het is dus echt zo!
-We vertrokken eind augustus en reden als het ware de zon achterna. Bijna een half jaar in korte broek en bijna altijd mooi weer met zon. De natte herfst en een deel van de winter hier overgeslagen. Ook al ben ik van nature een erg positief persoon, ik merkte hoeveel impact veel zon en licht heeft op je gemoedstoestand.
-Ik kreeg weer bevestigd, dat ik niks zo fijn vind als buiten zijn. In de natuur. Aan zee of in bos, liefst allebei. De rust, de stilte, de eenvoud en zo mooi.
-Ik had er vooraf best een romantisch en idyllisch beeld van gemaakt. Dat valt in het echt toch ook heel vaak tegen. Denk je maar in: een klein busje, twee mensen, een redelijk grote hond en bijvoorbeeld drie dagen regen of campings met zeer, zeer primitief sanitair.
Het leek me heel gaaf om er een tijdje uit te zijn. Ik had alleen niet verwacht, dat het zo bijzonder zou zijn, bijna een half jaar weg van alles.
Wat het voor je doet, hoe vast je toch wel, kan roesten in de waan van de dag.
Dat inzicht vasthouden en er bewust van blijven, is de reis die ik sindsdien ben aangegaan.
Wat is jouw meest bijzondere reis?
Ik ga er weer een vrolijke dag van maken!
Reactie plaatsen
Reacties