Ik werd kaal

Ik werd kaal!

Ik wist het zeker.

Ik had altijd van alles aan te merken op mijn lijf. Ik vond mezelf te dik, mijn benen te kort, mijn wangen te bol en baalde van mijn onderkin.

Maar er was één ding dat altijd goed was: mijn haar. Mijn dikke volle bos met lange krullen.

Als ik me onzeker voelde over mijn lijf, dan kon ik daar mee dealen, omdat ik op mijn haar kon vertrouwen. Dat zat altijd goed en groeide als kool. Ik hoefde er eigenlijk ook niks aan te doen en vergat dat ook weleens. Niemand die het merkte.

Overal waar ik kwam, kreeg ik er opmerkingen over. “Wauw, wat een mooie krullen heb jij,” en vaak ook nog: “Ik wou dat ik zo’n bos haar had.” Overal dus, bij de tandarts, in winkels, restaurants, op vakantie, als ik in een lift sta, verzin het maar. Niet heel vaak op mijn werk, maar ik werkte dan ook bijna alleen maar met mannen.

Dat haar, dat hoorde bij mij. Het was mijn visitekaartje, zeg maar. Ik was er trots op en nam het voor lief. Ging er helemaal vanuit dat ik op mijn 90e nog steeds een dikke bos krullen zou hebben.

En toen gebeurde het. Het begon uit te vallen. Dat heb je wel vaker even, dus ik maakte me niet meteen zorgen. Maar het bleef uitvallen. Ik merkte het bij het wassen. Hele plukken haar kwamen mee. En als het was opgedroogd, kon ik er weer hele bossen uithalen.

Ik raakte ervan in paniek.

Mijn omgeving zei: “Joh, je hebt haar zat, dat komt wel goed.” Dat hielp niet, ik geloofde er niks van. De kapper zei: “Ja, je hebt gelijk, het is veel dunner. Laten we er maar een stukje afknippen.” Afschuwelijk!

Ik snapte er niks van. Wat was er met me aan de hand?

Ik ging op zoek en begon te experimenteren met het niet meer wassen en niet meer verven, bijvoorbeeld. Voor veel mensen werkt dit goed. Voor mij niet. Ik leek wel een grijze poedel.

Ik voelde me verschrikkelijk! Niet meer mezelf.

Het gedoe met mijn haar was ervoor nodig om in te zien dat ik toch echt in de overgang was.

Het was het laatste zetje om in actie te komen. Stoppen met het ontkennen.

Ik leefde al best gezond, dacht ik, maar besloot het allemaal eens even goed onder de loep te nemen. En startte met het verbeteren van de basis: zorgen voor een optimaal dieet. Plantaardig eten.

Deze eerste stap, ECHT gezond gaan eten, heeft zoveel impact gehad op mijn gezondheid. Natuurlijk heb ik nog wel wat meer gedaan en aangepast, maar echt, het start allemaal met wat je in je lichaam stopt.

Ik heb mijn krullenbol weer terug en daarmee heel veel zelfvertrouwen. Niet alleen omdat ik me weer mijn oude zelf voel, maar ook omdat ik weet dat de keuzes die ik gemaakt heb werken. Ik heb de touwtjes weer in handen.

Als je haar maar goed zit…